贫农值年凶,终岁常苦饥。贫女蚕不收,终年废机丝。
无食夫婿事,无衣妾心悲。终朝掇柔桑,日暮心力罢。
居然不成茧,何以慰我思。君不见金谷园中歌舞妾,金缕衣裳自盈箧。
一朝祸起坠高楼,翠袖红衿如电灭。嗟嗟蚕妇莫忧寒。
孟光身上无衣完。
猜你喜欢
舍南舍北争采桑,欲老未老蚕满筐。
晓切叶缕细且长,夜梦茧簇白间黄。
缲成万丝手中香,医得三月眼前疮。
有余更著输官忙,无衣敢歌卒岁章。
浴蚕才罢喂蚕忙,朝暮蓬头去采桑。辛苦得丝了租税,终年祗著布衣裳。
蚕妇指蚕叶如缕,爱之何啻珠玉比。
呼奴勤向帐前看,夜卧摩宁三四起。
未必便能丝挂体,睠焉于怀有真喜。
人人办得此时心,推而广之岂不美。
以此事君定忠臣,以此事父定孝子。
以此事夫定贤妇,一念真成转枢耳。
嗟哉世人胡不然,三纲茫茫不如蚕一纸。
论心尊酒十年前,不尽高怀更此筵。藩伯滥陪吾岂敢,文星傍照我何缘。
灯花细细开还烬,漏箭迢迢坐复传。□是浮踪频聚散,未辞沉醉竟忘眠。
东壁星辰烂不收,夜凉河汉截天流。
芙蓉院静琴三叠,翡翠帘开月一钩。
黄屋非心辞大宝,碧云有意思高秋。
金声玉振掩前作,汉祖空怀猛士忧。
钵囊高挂同僧夏,远寄岩门一把茅。地僻狙猴长作伴,食贫蕨笋不充庖。
瘦藤拄下万峰顶,野鹤来归千岁巢。点检箧中诗几首,苍头时遣为君抄。
海晏河清日,风调雨顺时。大家惜元气,保此万年基。