爱客孔文举,能诗陆士衡。十年求识面,千里饱闻名。
郁郁芝兰秀,萧萧风露清。几时樽酒畔,容我话平生。
猜你喜欢
万里暝烟静,行人思不禁。钓船犹傍竹,山鸟未辞林。
月照风生袖,星悬露湿襟。凤凰台上咏,休作忆山吟。
山宅遨游且自豪,舍南诗侣兴尤高。两家春色绿垂柳,一席清尊古燕毛。
辽唳霜秋惊独鹤,横行沧海笑群螯。太平盛世怀前辈,花满山溪日放篙。
万里槎浮碧汉,十年鹄立红云。龙墀乞得故乡身,风月许平分。
魏国归时已老,会稽仕日犹贫。世间无此锦堂春,富贵少年人。
汉月生辽海,曈昽出半晖。合昏玄兔郡,中夜白登围。
晕落关山迥,光合霜霰微。将军听晓角,战马欲南归。
漫道吴天似楚天,四时风雨一萧然。滕王阁下维舟地,黄鹤楼中听笛年。
春色渐回梅放后,秋声应尽雁归前。东山屐在堪乘兴,閒送清泉下石田。
蜜山多丹木,其下有丹水。
中产白玉膏,食之长不死。
哀哀世上人,果腹任鞭棰。
栖迟尘网中,局蹐待销毁。
十日不作诗,昏昏如著酒。西风吹笛声,凄然透窗牖。
暝色起烟浦,庭梧多空枝。因轸故物念,暗萤死书帷。
濡毫写中情,哀蛩沸穷巷。藜藿弗满餐,庸儿谓痴蠢。
天高白云远,独偭枭獭群。蹇步望逸驾,衣巾粘垢氛。
交游日凋疏,芳草积零露。薄俗徒云云,此意欲谁诉。