宇静躁心排,窗虚爽气偕。百年今重葺,预日此来斋。
默验阴阳运,深探理欲荄。仆臣方苦热,嘉荫有崇槐。
猜你喜欢
狂胡鞍马自为家。遣宫娃。嫁胡沙。万里风烟,行不见京华。马上思归哀怨极,推却手,奏琵琶。胡儿共听亦咨嗟。貌如花。落天涯。谁按新声,争向汉宫夸。纤手不知离别苦,肠欲断,恨如麻。李白蜀道难:噫嘘嚱、危乎高哉,蜀道之难难于上青天!蚕丛及鱼凫,开国何茫然。尔来四万八千岁,不与秦塞通人烟。西当太白有鸟道,可以横绝峨眉巅。地崩山摧壮士死,然后天梯石栈相句连。上有横河断海之浮云,下有冲波逆折之回川。黄鹤之飞尚不能过,猿猱欲度愁攀缘。青泥何盘盘,百步九折萦岩峦,扪参历井仰胁息,以手拊膺坐长叹。问君西游何当还,畏涂巉岩不可攀。但见悲鸟号古木,雄飞呼雌上青天,使人听此凋朱颜。连峰去天不盈尺,枯松倒挂倚绝壁。飞湍瀑流争喧豗,砯崖转石万壑雷。其险也若此,嗟尔远道之人,胡为乎来哉!剑阁峥嵘而崔嵬,一夫当关,万夫莫开。所守或匪亲,化为狼与豺。朝避猛虎,夕避长蛇。磨牙吮血,杀人如麻。锦城虽云乐,不如早还家。蜀道之难难于上青天,侧身西望长咨嗟!
飞鸟遗迹,蝉蜕亡壳。腾蛇弃鳞,神龙丧角。至人能变,达士拔俗。
乘云无辔,骋风无足。垂露成帏,张霄成幄。沆瀣当餐,九阳代烛。
恒星艳珠,朝霞润玉。六合之内,恣心所欲。人事可遗,何为局促。
京洛多权豪,游服相随。
青牛中甸车,白马连环羁。
珩佩竞照耀,绅组旧参差。
驺鸣行人驻,倏若流风驰。
名园不问主,下辇辄失嬉。
秦官锡雕盘,光禄假羽巵。
侏儒善为优,邯鄣有名姬。
坐客应馀论,雇眄成恩私。
卤簿留国门,谁何不敢讥。
归业卧华堂,琐窗承文楣。
武夫莹庭阶,壁珰攒荣题。
列烛正晶荧,喷香常逶迤。
明朝入君门,密侍白玉墀。
开言迎合旨,群公默无为。
乍请考工地,亦拜床下儿。
吹嘘枯稊生,指雇千钧移。
回瞻狥名士,猿介尔何施。
朱云折槛去,梅福弃官归。
寂寞扬子云,口吃不能辞。
著书述圣道,徒许俗人嗤。
汉室已久坏,往事垂于兹。
眇然千载下,慷慨有馀悲。
露荷香泛小池台。水云堆。好风催。宝扇胡床,无事且徘徊。帘外海榴裙一色,判共釂、两三杯。此怀能得几番开。玉山颓。不须推。回首慈恩,前梦老堪咳。好是上林多少树,应早晚、待公来。
独坐面萍池,微凉汎碧漪。意缘多病懒,诗是苦吟迟。
孤柳风难定,丛篁雨不欹。萧閒此中趣,未信鬓如丝。
岂敢效叔孙,所至馆必葺。
吾侪有阖庐,第欲避燥湿。
旧居非爽垲,方暑讵可入。
尚幸屋西偏,升墟下临显。
揆日遂诛茅,土木颇难集。
面南创小亭,聊纾九夏急。
不妨种花蔬,未免抱瓮汲。
犹恐地势卑,版筑加一级,
恍如到会稽,山川获顾揖。
云雨出高峰,燕坐观吐噏。
我来已二年,敬活匪成邑,
将命负何辜,胡为久见执。
除馆至於三,块然形独立。
今兹喜卜邻,风猷朝暮挹。
对酒有良朋,邀月饮无及。
新斋跬步间,乘兴袂宜袭。
湘水清可观,新亭翼弘敞。面江瞰空阔,据地得高爽。
远树杂烟霭,断岸连筱荡。雁影堕微茫,渔歌荅清响。
三闾不可吊,兰佩空想像。二女时出游,翠盖移惚恍。
繄予颇好古,到处寄幽赏。眝目更如何,澄波涤尘鞅。