但得筋骸健,何妨鬓发苍。诗成开白社,书就秘青囊。
世事閒能遣,机心老易忘。时时留客醉,丝竹满高堂。
猜你喜欢
古声弹九寡,妙学足三多。
十载才重见,百年当几何。
入州非不肯,出伏即相过。
安得看云语,金盆仄白河。
春事已稍稍,雪泥阻游观。壮心本无多,老境嗟易阑。
念子功名士,早嫌怀与安。弃繻事远游,肯待齿发残。
世事属餍耳,□□□□餐。急流成一快,勇退人独难。
慎守林泉幽,莫辞松桂寒。馀龄付空寂,粗免非意干。
愿同王翰邻,未暇贡禹弹。秕糠身外物,况复子所叹。
枕上愁多百绪牵,常时睡觉在溪前。
人前尽是交亲力,莫道升沈总信天。
谁言今之人,不见古时月。古月照今人,千年同一辙。
义和分职授人时,断自唐虞意可知。
兽舞凤来余事耳,西成东作要熙熙。
抗步碧潭弥弥,五畲青髻累累。何年乔木倚筇枝。搜寻同队者,追说钓游时。今日昂藏称壮子,向来襁褓婴儿。年周甲子又重书。岂容藏老丑,照白有清池。
花满秋城闯水明,镜中滴露掌中零。曾雠新咏游花下,写寄城中石与丁。