流黄机上鸳鸯锦,明灭疏灯照孤枕。空闺冷月自娟娟,绝塞金风何凛凛。
起视明河漏已残,沙场遥望路漫漫。罗帏锦帐人何在,毳幕毡裘地更寒。
手剔残灯取刀尺,制得征衣寄征客。去年寄去无回音,此日无由识宽窄。
宽窄如今未可知,几回欲剪又迟疑。金刀未下肠先断,弱线初缝泪自垂。
泪垂点点俱成血,污在征衣不能灭。殷勤为拭衣上痕,恐令孤客添愁绝。
掩泪裁衣远寄将,妾身不及此衣裳。衣裳犹得亲君体,贱妾空居天一方。
猜你喜欢
欲制寒衣下剪难,
几回冰泪洒霜纨。
去时宽窄难凭准,
梦里寻君作样看。
忆郎赴边城,几个秋砧月。
若无鸿雁飞,生离即死别。
商飙落叶如飞燕,寒衣处处催针线。征夫一去未曾还,十载相思不相见。
相见家乡讵有期,旧衣寄尽寄新衣。织成窗外三更月,缝就镫前半晓鸡。
忆昔裁衣手腕轻,算来宽窄能相称。悠悠离别已多年,心意商量愁未定。
定识腰肢旧日非,剪来那得更宽围。试把妾身还自约,嫁衣宽尽不相依。
再四丁宁寄徒侣,愿见儿夫亲付与。泪痕滴上半成殷,到日开时应认取。
吁嗟乎!王家多难为前驱,休说封侯志尚虚。又恐思家徒乱意,衣间不付一封书。
汉月絓庭树,胡霜拂城楼。
边人一夜寒,深闺始知秋。
起来理征衣,纤手一何柔。
双杵几不胜,寸心未能休。
梧叶下淅淅,草蛩闲幽幽。
月明嗟慰意,风急复含愁。
白露下兰心,兰心亦枯槁。
妾家有高台,下有渔阳道。
明发寄征人,三挹蘼芜草。
家机织得流黄素,首尾量来宽尺度。
象床玉手熨帖平,缓剪轻裁烛花莫。
含情暗忖今瘦肥,著处难知宜不宜。
再拜征人寄将去,边城寒早莫教迟。
归掩双扉空泪落,旧绣遮身晓寒薄。
良人早得封侯归,妾身何愁少衣着。
征夫去时著纻葛,征夫未回天雨雪。夜呵刀尺制寒衣,儿小却倩人封题。
上有泪痕不教洗,征夫见时认针指。殷勤著向边城里,莫遣寒风吹腠理。
江南江北一水间,古人万里戍玉关。
自君之出矣,壁上琵琶君记取。
日日望君君不归,自君去后徒相忆。
欲剪征衣寄赠君,天涯望断无消息。
秋风西来入庭树,攀条正念征人苦。
空窗自织不敢任,鸣机愁寂如鸣橹。
练成欲裁新丝香,抱持含愁叔姑堂。
别来不见衣觉窄,试比小郎身更长。