中条隐士裂唐麻,角里先生就汉车。
一种寒酸真本色,羞将槁淡博繁华。
猜你喜欢
季冬初阳始,寒气尚萧飒。原叶或委低,岫云时吐欱。
雕树乍疏回,远峰自重沓。云兴四山霾,风动万籁答。
肃肃凝霜下,峨峨层冰合。复殿可以娱,于兹多延纳。
迢迢百尺观,杳杳三休閤。前后训导屏,左右文卫匝。
进退簪缨移,纵横壮思杂。幸矣天地泰,当无范雎拉。
不禁风色避穷庐,寂寞行人正半途。日暮关河云黯淡,晚来天地雪模糊。
千山未霁寒尤重,一鸟不飞人更孤。旅拨寒炉一尊酒,故人知我此情无。
江馆维舟为庾公,暖波微渌雨濛濛。红桥迤逦春岩下,
朱旆联翩晓树中。柳滴圆波生细浪,梅含香艳吐轻风。
郢歌莫问青山吏,鱼在深池鸟在笼。
阴雾冥濛慢鼓鼙,田坡勃窣误轮蹄。居人闭户未忺起,太守车前一尺泥。
冰霜骨格玉精神,索笑巡檐不厌频。
清瘦绝如人有韵,品题除是笔无尘。
一枝影裹溪山晚,万斛香中天地春。
几度见渠诗便好,此花前世定诗人。
过溪无限翠屏开,大笑从教虎子猜。
不独山中添故事,仍教题作小飞来。
天然一穴透融光,广阔能容万顷篁。
翻念尘寰苦炎热,人人付与一襟凉。