数家烟树里,竹湛最佳名。茅屋经秋补,山田隔岁耕。
残阳归牧笛,零露咽虫声。更遇村翁说,生平未入城。
猜你喜欢
谁家夜月响秋砧,一段清愁不自禁。
况是客中欹枕听,声声捣碎故乡心。
结伴曾贪一壑,驱车骤历千山。沾衣苍翠欲湿,行云流水同閒。
学舍难忘结构深,杖藜时听读书音。虽无韩子兴潮化,具有文翁教蜀心。
杼柚终当成锦绣,鸳鸯尤冀度金针。诸生勉矣终如始,文石辉煌尽国琛。
银河洗出月华鲜,蟾入冬来依样圆。不信风云俱改旧,惊看草木忽非前。
霜霏有脚空难觅,虫语无声候已捐。翘首素娥犹普照,半临兵甲半烽烟。
下视白云时,山房盖树皮。垂枝松落子,侧顶鹤听棋。
清净从沙劫,中终未日欹。金光明本行,同侍出峨嵋。
斧柯新样胜珠玑,堪赞星郎染翰时。不向东垣修直疏,
即须西掖草妍词。紫光称近丹青笔,声韵宜裁锦绣诗。
蓬岛侍臣今放逐,羡君回去逼龙墀。
剩喜今年琢句频,仍闻灯火夜相亲。悬知耸壑昂霄日,不负腰金拖玉身。
攻苦诗书如白屋,加鞭辞藻正青春。古来孟氏好兄弟,馀韵未忘今转新。