云气苍茫黯海漘,征车历辘古河滨。无须灵镜驱山魅,只少明珠避路尘。
梦里家山喧鼓角,雨中楼橹蔽荆榛。鲁连不作田横死,屈指论才有几人?
猜你喜欢
暮境侵寻两鬓丝,湖边自葺小茆茨。
从今步步俱回棹,不独山阴兴尽时。
归来长恐已春迟,恰是东风二月时。
路上桃花亦懽喜,为人浓抹湿燕支。
无事身閒睡起迟,开门天霁已多时。村醪待热未红火,野客忍寒先白诗。
冰照梅花微有影,雪摧松树半无枝。笑呼稚子邻家问,昨夜鱼归未卖谁。
百年岛屿又重开,可有依人在溯洄。花气长留月下草,春风还发午时梅。
客窗诗苦愁遗老,小院兰香爱逸才。凭吊坠楼争死节,田横墓外起荒堆。
寻常哀乐与君同,回首乡园忽梦中。云水十年仍浪迹,故人一别已成翁。
画堂高柳迎春绿,古寺寒灯静夜红。最是情尘空未得,频将山札寄梁鸿。
唐君本出公房裔,寄迹黄冠鬓己华。欲访洞经参玉诀,不求句漏觅丹砂。
弟兄得道惟茅氏,父子登仙有许家。老我平生远游履,尘缘未断独兴嗟。
此身那得作飞仙,魂梦相从但欲眠。极目参辰不相见,论心胶膝未为坚。
别君甲子三千日,问我春秋七十年。久要不忘吾辈事,交情自昔几人全。