雷雨随车上宝坊,僧夸山味最悠长。
地灵终日无尘到,天净常时见海光。
神雀羽毛多隐晦,卧龙头角本轩昂。
石楼本是通仙路,十里香灯属梵王。
猜你喜欢
林间见佛阁,云卧袈裟冷。斜阳僧闭门,满地栟榈影。
却从谷口问归樵。
积雨盈我庭,流水入我屋。移床就墙东,岂为避烦溽。
瓶罂互杂遝,出入泥汩汩。我病不得眠,喧呼恼童仆。
弱抱增百忧,端居茧双足。所思室岂远,咫尺限溪谷。
高歌寡酬和,曲罢意转促。窗纸风萧萧,虚檐度鸣竹。
柴门晚当闭,日入坐秉烛。
中古风俗醇,田野多贤人。
沮溺识孔丘,渔父辞伍员。
后世多薄俗,往往妖孽作。
小则为胜广,大则为莽卓。
物坏虫生之,俗坏奸生之。
古道日已远,呜呼其可悲。
风雨年时政不佳,山翁无酒向谁赊。又还九日看黄菊,却喜晴天映碧纱。
有底尊前悲节物,只应醉里送生涯。明年遍插茱萸处,目断西飞雁影斜。
青嶂白云蒸,高台野客登。鸟迷方外路,云护定中僧。
对酒狂何在,翻经老尚能。摩挲岩下石,坐语记吾曾。
山深春未动,沙浅水欲冰。
玉梅於此时,靓妆略无朋。
露蕊欲的皪,月枝持鬅鬙。
俨如江汉女,可爱不可陵。
他年江南路,晓妆犯严凝。
寻香烟雨中,横斜插茅簦。
却数今几日,痴如秋后蝇。
北岭枝欲空,谁与扶一登。
聊分窥水影,依我照字灯。
坐使惜花梦,临风脚腾腾。
昔如梦中蝶,今学桑下僧。
了知菩提长,念起我何曾。