寻师负笈频千里,授业登堂此一时。我比栖苴宁得巳,尔如附赘亦何为。
家山在望悠悠梦,舍馆相逢叠叠诗。归去尚须怜独客,为传消息报南枝。
猜你喜欢
易水悲歌动天地,荆卿入秦为燕使。秦王尊礼设九宾,殿间顾笑旁无人。
于期之头奉上殿,血光直射秦王面。取持《督亢》色仓皇,咄哉年少秦舞阳!
图穷不觉见匕首,秦王睨之环柱走。荆卿不得刺秦王,无且在殿提药囊。
为谋不成实天意,祖龙胆落荆卿死。一死可以报太子,君不见沙丘之椎亦如此。
楼上谁将玉笛吹。山前水阔暝云低。劳劳燕子人千里,落落梨花雨一枝。
修禊近,卖饧时。故乡惟有梦相随。夜来折得江头柳,不是苏堤也皱眉。
毛生归去罢中书,谁肯相从问字奇。近日长鎗多东阁,策勋依旧逊毛锥。
不拥吴姝与赵姬,不笺尔雅作书痴。只今抱膝缘何事,北望中原有所思。
风雨馀杭道,崎岖事远征。树穿山罅绿,麦缀陇头青。
马首望还望,羊肠行复行。仆夫忽攀柳,为报已清明。
积雨秋方涨,相迎到华阴。水惊龙斗驶,泥怯马蹄深。
尚阻东轩伫,多烦濑口寻。白云清渭色,聊足比君心。
南楚东吴一草亭,道人元不叹飘零。幻身在世真如露,客鬓经年渐欲星。
招隐山中猿鹤怨,话禅石上鬼神听。殷勤此别须回首,不忘君家桂树青。