深宫风日静,鸣屟忆当时。
花衬珠嫔步,春随彩仗移。
锦凫云窈窕,香佩玉葳蕤。
我正惭趋步,台郎赴远期。
猜你喜欢
清晨睡起觉衣单,亭馆东风怕倚栏。一夜好春吹作恨,梨花寂寞雨鸠寒。
俯仰几桑海,寂寞老菟裘。平生出处踪迹,诗墨与终留。
梦里燕筝吴笛,身外闽烟粤雾,了不系欢忧。自是射雕手,天遣狎归鸥。
病中语,长记省,雪窗头。大难来日,堪虑风雨底绸缪。
三径遮人草棘,十载迷人花絮,谁共赋新愁。剩我孤吟者,短鬓亦成秋。
转眼欢情冷似冰。西窗孤守自沈冥。恼人天色易阴晴。
怕对红炉思往事,再燃情焰待他生。两年恩怨总难明。
十五好诗书,二十弹冠仕。
楚王赐颜色,出入章华里。
作赋凌屈原,读书夸左史。
数从明月宴,或侍朝云祀。
登山摘紫芝,泛江采绿芷。
歌舞未终曲,风尘暗天起。
吴师破九龙,秦兵割千里。
狐兔穴宗庙,霜露沾朝市。
璧入邯郸宫,剑去襄城水。
未获殉陵墓,独生良足耻。
悯悯思旧都,恻恻怀君子。
白发窥明镜,忧伤没余齿。
立事宁将败事论,在边难与在朝分。
从来大地为沧海,可得孤臣抱幼君。
南北一家今又见,乾坤再造古曾闻。
他年自有春秋笔,不比田横祭墓文。
花封暂假金闺彦,棨戟遥临剑水清。芳草几年劳别梦,寒云十月倍离情。
居人愁望青凫远,仙侣同飞彩鹢轻。贾谊定应前席问,经纶知不负苍生。
夏首魃为虐,种插喧戽车。骎骎六七月,原野皆菁华。
再拜田祖赐,熨帖海若家。大有课水耨,小康占山畬。
因依瞻江云,西北起炮车。归来省户牖,绸缪亟撑叉。
须臾视沟堑,揞塞深搔杷。大块果噫欠,天阔谁能遮。
水立十丈浑,吹沙复流沙。江海尚若此,柰此个稌花。
再驾才浃旬,怒很尤雄夸。檐声挟霶