关河冷落西风里,离怀易悲秋士。景物异前时,看江山如此。
天涯人倦矣,应知有莼鲈乡思。别后江南,酒痕征泪,满衣都是。
故旧半飘零,重相忆、全非眼前风味。夜雨又西窗,冷云屏十二,世情徒尔尔。
早消尽、欢场豪致。念残岁,满地烽烟,奈欲归无计。
猜你喜欢
积忧遂成阴,昏色遍苍莽。
我醉忧已忘,天地当开朗。
何以酒醒后,犹然在檐上。
云是方春时,暗助草木长。
凝阴而无阳,亦非善培养。
岂因世道非,寰宇盈魍魉。
日月不照临,星辰羞布象。
每睹万类心,俱称上天广。
移转亦何难,梦梦如抱怏。
地底周雷声,骄鸟绝心想。
四望如无余,举意同罗网。
安得最高峰,云外独来往。
普庵以此香,回向大居士。
幻尽觉圆者,妙意难遮覆。
惠我二笔端,三昧非迷悟。
世间岂识知,何处寻门户。
六字光慈化,千古人钦慕。
象出普庵名,天龙常守护。
法本付贤侯,利益何穷数。
伤嗟逐末流,忙忙失元路。
千里万里体无间,世世世间非我所。
谢安抚,云轩密布巴陵时,
愿长青眸垂一顾。
桥边陌上,看如画一抹,层层绿绮。轻暖轻寒时最好,荡飏碧波新水。
嫩叶梳烟,软条掠雨,细细丝难理。瘦腰半捻,如何载得春起。
最爱柔态纤盈,向人绰约,摇曳欺桃李。寒食未过刚二月,小似簸钱年纪。
别馆休攀,离亭莫折,留取东风里。谁吹羌笛,有人愁正无已。
楼外湖光白渺茫,楼中少妇试新妆。行年将近半百岁,大醉岂能千万场?
织锦绣裙飞蛱蝶,白描歌扇睡鸳鸯。垂杨满院无人到,芍药花开日正长。
松风侵晓哀,霜雰当夜来。寂寥千载后,谁畏轩辕台。
岁晚湖山曲,风尘到玉林。定知梅处士,移貌不移心。
湖上新春柳,摇摇欲唤人。
多情今夜雨,先洗马蹄尘。