得雨溪声壮,无风云气多。
山花依翠竹,滩石乱寒莎。
樵父谷中出,牧儿牛背歌。
逢人间尘世,扰扰意如何。
猜你喜欢
玄晖工画山,最识山之趣。
每言笼朝云,乃是奇绝处。
君家结幽亭,两峰正当户。
窣堵冠其巅,云中双笔露。
宗老为扁名,得自昌黎句。
相当卷书坐,埚篪递吟赋。
是时神宇泰,白云未飞去。
滃然截山腰,素练初横布。
须臾朝阳升,景象几更互。
盘旋宛游龙,披离擘轻絮。
春澌苒而泮,青烟惟一缕。
霏微辨冈峦,历落分岛屿。
露晞如膏沐,苍翠尽还故。
松针与篁丛,贯穿珠无数。
应接良不暇,诗料亦既富。
只忧红尘生,分我淡思虑。
更须清夜来,四更看月吐。
楼俯澄江碧,山宜四面观。压波桥影阔,带雨橹声寒。
客梦因诗醒,归心得酒宽。虚怀纳幽致,湿翠扑栏干。
逢人说爱山,谁何是真爱。
苟无丘壑情,在眼犹不在。
君看终南客,岂不卧兴对。
奈何心自盲,坐失烟霞熊。
蔡侯故静者,肯与青山背。
作堂老其间,列岫俨襟带。
萝月散庭隅,白云屯户外。
疏棂纳遥碧,平几挹横黛。
青山信在兹,心镜两融会。
岂效逋客徒,匿情绐松桧。
咨余秉微尚,颇亦厌尘壒。
幸君分半青,著工函丈对。
景皇陵殿昼深深,老监龙钟出绿阴。望去也多妃主葬,白云松柏共萧森。
计程问澎湖,取道疑已远。沿洄逾七更,花屿杳难辨。
金乌已西落,风微柁欲转。黑沟惊狂澜,横洋畏屯蹇。
传闻弱水近,东去不复返。岂必饱鱼腹,窃自轻轩冕。
藤縆数百尺,用试水深浅。俄见白鸟飞,色喜定残喘。
澳岛三十六,卷石非绝巘。潮势觉已平,欠伸求息偃。
收篷且寄泊,努力进餐饭。
楚水萧萧多病身,强凭危槛送残春。高城自有陵兼谷,
流水那知越与秦。岸下藤萝阴作怪,桥边蛟蜃夜欺人。
琵琶洲远江村阔,回首征途泪满巾。
边柝无声狱讼疏,芙蓉池上避金鸟。
民收果实充田赋,匠写空形入画图。
白鸟知机远冠盖,紫鳞贪饵落盘盂。
主人非为清香护,爱此烟波似五湖。