年年秋水碧连天,望断枫江钓雪船。彭泽柳丝疏野岸,邵平瓜蔓冷湖田。
谋生计拙重怜病,排闷诗多或废眠。牢落故人空入梦,岂徒双鬓转萧然。
猜你喜欢
百川日夜逝,物我相随去。
惟有宿昔心,依然守故处。
忆在怀远驿,闭门秋暑中。
藜羹对书史,挥汗与子同。
西风忽凄厉,万叶穿户牖。
子起寻裌衣,感叹执我手。
朱颜不可恃,此语君勿疑。
别离恐不免,功名定难期。
当时已凄断,况此两衰老。
失途既难追,学道恨不早。
买田秋已议,筑室春堂成。
雪堂风雨夜,已作对床声。
闲梦正悠悠,凉风生竹楼。夜琴知欲雨,晓簟觉新秋。
独鸟楚山远,一蝉关树愁。凭将离别恨,江外问同游。
十年沧海寄萍踪,迢递乡山思万重。
鸟外明河秋一叶,天涯凉月夜千峰。
心知久别魂应断,生事中年梦亦慵。
无限相思何处着,越山仙岛树蒙茸。
九华曾屏迹,罹乱与心违。是处堪终老,新秋又未归。
病中芳草歇,愁里白云飞。樵侣兼同志,音书近亦稀。
秋怀不可奈,驱马漕河边。
川跃时闻鲤,林嘶已断蝉。
劳心逐外物,回首是残年。
强作邀游计,登临却黯然。
松林土屋闭斜曛,人世悲欢那得闻。閒处酿成玄碧酒,秋来携过武夷君。
蓬莱宫观九天开,鳌禁星辰接上台。岂有文章承帝制,漫令姓字列仙台。
词垣忝数追趋后,御幄惭叨品校来。暂出京门堪涕泪,致身元乏广川才。