春光阑珊群卉空,别有佳植开庭中。堪怜朵朵知向日,晨瞻夕仰随西东。
从根著叶庇炎景,逐节茁蕊承薰风。苞迎朝旭盏欹侧,萼媚夕照杯玲珑。
大哉化工运亭毒,胚腪秀淑归芳丛。名虽不离庶草类,性却解与纯臣同。
种之固已寓微意,人心亦似倾阳恭。非徒玩物实自励,亲当致孝君当忠。
一身两尽家国事,且复托此明深衷。为询世上簪绂者,若个看花无愧容。
猜你喜欢
朝暾媚花木,户牖延荣光。新沐晞我发,悠然成坐忘。
锦如花色春残饮。饮残春色花如锦。楼上正人愁。愁人正上楼。晏天横阵雁。雁阵横天晏。思远寄情词。词情寄远思。
自叹多情是足愁,况当风月满庭秋。洞房偏与更声近,夜夜灯前欲白头。
身是田间稼穑民,数家茅屋自成邻。但知牛背一犁雨,不识马蹄十丈尘。
天地降雷雨,放逐还国都。重以风潮事,年月戒回舻。
容颜荒外老,心想域中愚。憩泊在兹夜,炎云逐斗枢。
k3k4萦海若,霹雳耿天吴。鳌抃群岛失,鲸吞众流输。
偶逢金华使,握手泪相濡。饥共噬齐枣,眠共席秦蒲。
既北思攸济,将南睿所图。往来固无咎,何忽惮前桴。
吴楚昔曾游,凄凉满客舟。
因思千古事,空起十年愁。
日尽他山少,江流远地秋。
今宵犹有月,不似庾公楼。
穷途敢恃舌犹存,小筑城西十里村。
未挂衣冠惭士节,免输薪粲荷君恩。
文章跌宕忘绳墨,学问荒唐失本原。
仕宦一生成底事?子孙世世记吾言。