它国西南隅,亘地{左山右勾}嵝外。
奇峰七十二,主客雅相对。
辙在想虔游,铭知知禹会。
祝融何峻极,下看白云根。
绝顶人稀,诸峰势独尊。
阔能遮日域,高不避天阍。
一番摇落一番嗟,咫尺天涯梦里家。
莫道秋来不憔悴,满庭都是断肠花。
蓬麻冒日气,舟过风递香。
香气入晚秀,月色迷官塘。
此时同载僧,眉上生毫光。
心镜不待磨,一碧眩四方。
遂此终夕安,推篷睇渺茫。
凌晨泊北津,分手各自忙。
追随游径山,奈何吏鞅妨。
何时重聚首,叙我歌河梁。
世缘苦聚散,人事多短长。
兴言偶及尔,不觉耿中肠。
薰风荡柳烟,吹面无多凉。
晨曦晒屋裂,独恨冲尘黄。
勉之富三馀,垂言亦惊众。收名良已博,负大不易用。
公车一报罢,遂甘醯鸡瓮。有子能象贤,居然冢枯重。
连枝蕊,并蒂开。双双同抱锦心来。鸳鸯金翠钗。
分两色,叠重台。扯弄相思一处栽。结成痴与呆。
高高莫公堂,孕秀龙渊西。
造化秘奇胜,路断无轮蹄。
金霞烘石门,古木蟠双溪。
中流峙龟首,势若吞云霓。
下招巢由隐,上揖松乔栖。
往往春风时,桃花满深蹊。
渔郎信波去,仙源归桨迷。
谁结物外赏,严冬此攀跻。
旋磨苔藓壁,更作磊落题。
万世万斯年,岩岩穹壤齐。