旧事巫山一梦中,佳期回首竟成空。
郎心亦是浮萍草,莫怪杨花易逐风。
猜你喜欢
故国登临多少恨,惊心片霎沧桑。野旂戍鼓满空江。
重寻葵麦径,犹识旧残阳。
信道青衫无泪湿,何堪半壁秋光。回风惊雁欲辞行。
江山如梦里,无处问兴亡。
寒光转南陆,夕景上乔木。层柯荫脩径,疏密散金绿。
缅怀载酒人,萝蔓记遐躅。行行出林表,烟莽际童牧。
时有种麦儿,挥锄电翻覆。
陇坂遥遥九折长,驱车欲渡心苍茫,忽闻有水喧道傍。
人言此水声声别,尽是征夫眼中血,万古千秋共呜咽。
呜咽声,流未已,辘轳声,行不止。夜半吹寒笳,边风四面起。
悲莫悲,陇头水。
记海棠树底,芍药栏边,红豆联吟。傍晚妆初卸,更西窗剪烛,东阁谈心。
怜予鸿爪无定,几日便分襟。正社燕辞巢,子规啼恨,来往花阴。
遥岑。频眺处,祗竹院摊书,松径捶琴。许我新诗寄,从别时凝望,直到而今。
鸾笺一幅遥递,珍重等南金。愧报乏琼琚,缠绵枉自怀好音。
若有人兮来自天,云为冠帔星为钿。九霞袂带霓辎軿,幡幢缭绕笙箫阗。
双成拥后飞琼前,绰约似是瑶池仙。玉山之南半山主,主人已去有贤姥。
冰霜之操节独苦,精诚动天天应许。有桃如斗枣如瓜,纷天仙兮以媵女。
九还七返仙家丹,坐令白发回朱颜,贤姥之寿齐南山。
墨入红丝点漆浓,闲将倦笔写秋容。
雨声已断时闻滴,云气将归别起峰。
斜日半穿临水竹,好风遥送隔城钟。
远游更动轻舟兴,太息何人解见从?
春江愁送君,蕙草生氤氲。
醉后不能语,乡山雨纷纷。