玉立君家好弟兄,蓝田风采照花城。
版舆寿母人间盛,千里何曾去送迎。
猜你喜欢
少劳吟笔赋催科,抚字心存政自和。莫道折杨无俗韵,要思于蔿有奇歌。
时秋凉冷遽如许,客子宦游将奈何。看即双凫候飞舄,清江江上一婆娑。
上圣隆西眷,中朝报钜贤。
三刀重梦寐,四国赖蕃宣。
自昔方隅远,惟公惠泽偏。
弦歌初抚字,使节再联翩。
召父深仁浃,文翁美化全。
南图回海浪,北极上星躔。
霖雨苏群物,卿云被八埏。
从容方论道,引避不居权。
忠驭何频叱,行帷又一褰。
漏天开雾雨,烧栈扫云烟。
玉垒山横雪,罗江水映绵。
闾阎瞻冕服,父老识旌旃。
清静尝能理,烦苛冀尽蠲。
销兵无吠警,含哺但安眠。
富庶宁加此,功名固有焉。
岂惟私蜀土,伫更秉陶甄。
去年苦无雪,今雨又多风。人日平头过,元宵转眼中。
野梅香更白,文杏色微红。篱落春阴外,楼台晓雾空。
神物坚持多圣境,新诗开僻信贤能。
磨崖永作山中景,读处留行亦好僧。
予行物已隔,极境愈欲至。独有仙巢子,被发跪云内。
栖岩玩颓阳,流谷响清喟。须臾始云觏,伺我九千岁。
海中多真人,徒美遐不值。琅霄有飙轮,中夜以为会。
羁迟踰半载,游子意如何。清梦白云远,征鞍黄叶多。
万山飞晓月,平野落秋河。古道无相识,愁心寄素娥。
宝剑高悬吴季札,麦舟厚赙范忠宣。古人情谊深于海,不在欢开日夜筵。