无穷奇境出,直欲上天看。到顶嫌山小,回头觉路难。
危厓仙洞辟,怪石野花攒。纵目峰南北,河山势郁蟠。
猜你喜欢
天风吹断壑,秋色渺荒台。浩荡江河去,苍茫日月回。
伤心经绝险,回首起重隈。欲尽登高兴,惭余作赋才。
萝磴松崖几百层,猱攀鱼贯始徐登。
昨朝望处今宵歇,岩下云埋入定僧。
寸碧倚苍旻,孤城俯可吞。人行平木杪,帆去入云根。
月榻留僧梦,风松吊鹤魂。江心千古石,岁岁记潮痕。
一到天台寺,高低景旋生。共僧岩上坐,见客海边行。
野色人耕破,山根浪打鸣。忙时向闲处,不觉有闲情。
江云不与山云接,土雨还因夜雨消。
独上天台肆遐瞩,故乡只隔一山遥。
玉节亲持出尚方,东平千载复贤王。黄河奕叶盟知带,飞盖追随夜未央。
敢拟分桐劳太史,还从受简见邹阳。皇华未是淹留地,招隐何当桂树旁。
寒郊才喜岁华新,景物阴阴又一旬。云带天低垂压野,雨藏春昼暗迷人。
宁愁灯火妨明月,却叹诗家惜令辰。陶令而今卧江国,倚楼吟望更谁亲。