百感填胸弗自由,新诗敢拟到随州。古云抱石疑生蒂,衰柳垂堤若系舟。
月意将残魂化水,虫吟渐壮气兼秋。渔蓑此日从飘泊,生计惟堪问白鸥。
猜你喜欢
彩缕谁云能续命,玉奁空自锁遗香。
白头旧监悲时节,珠合无人夏日长。
北土严凝气候偏,腊残池馆愈萧然。长河冰塞多寒地,密雪云繁三白天。
妆点瑶林连雾凇,沈埋茵草未羊眠。但知催酿宜城酝,终见春芳次第妍。
非缘望远上秦楼,杨柳依依翠陌头。画就远山调锦瑟,最怜夫婿不封侯。
秋风歘吸吹南国,天地惨惨无颜色。
洞庭扬波江汉回,虎牙铜柱皆倾侧。巫峡阴岑朔漠气,峰峦窈窕溪谷黑。
杜鹃不来猿狖寒,山鬼幽忧雪霜逼。楚老长嗟忆炎瘴,三尺角弓两斛力。
壁立石城横塞起,金错旌竿满云直。渔阳突骑猎青丘,犬戎锁甲闻丹极。
八荒十年防盗贼,征戍诛求寡妻哭,远客中宵泪沾臆。
万玉中间作此亭,规模虽小意高深。
稚篁畏日生檐下,老树禁风长绿阴。
不道官中尽汤火,谁知闹里有山林。
公余独在斜阳外,百岁顽身万古心。
情知此味饮中环,暖律何缘到死灰。
去岁海红犹间识,今看淮白不曾来。
一寒尚有绨袍赠,双鲤仍随尺素回。
厚禄故人书尽绝,只余计相解相哀。
我昔游北固,飘飘紫霞裾。
手招云中君,啸傲惊天衢。
一别回尘寰,于今五载余。
缅怀城中朱紫客,朝台暮省相催迫。
东华翏使传宣来,喜动诸公蔼春色。
偶遭祸乱居山中,衣冠面目尘土蒙。
儒坑选冷难得调,兀兀且作经年穷。
不知故人念我否,诗成远寄南飞鸿。