十年使节一身轻,朔吹重催万里行。何日中华相司马,几人碧海掣长鲸。
堤防自尽累臣力,功栗还劳史氏评。回首南云天似画,梦魂飞过受降城。
猜你喜欢
十年不见钟鼓食,今岁仍遭饥馑时。只道民间须振贷,谁怜我辈亦疲羸。
强持一钵向何处,自笑空囊尚有诗。早觉无钱助官籴,也应屠贩逐群儿。
晓鼓鼕鼕露未收,老翁鸡彘祝瓯篓。家家酒绿枌榆社,处处霜红柿栗秋。
笑别比邻包祭肉,醉呼童稚认归牛。一年两度村田乐,不羡人间万户侯。
寂寥帘幕,恻恻馀寒浅。又是落花时,风紧处、飘来千片。
登高望远,杨柳最牵愁,低拂水,淡笼烟,只恐离人见。
啼红惨碧,恼乱莺和燕。日永却如年,乍起也、双眸还倦。
销魂此际,无计网春晖,题锦字,倒芳樽,聊把行旌饯。
峰峰乱。村村断。一湾流水桃花岸。花迷灼。云生壑。
黄童白叟,别来忘却,昨。昨。昨。
渔舟旧。渔郎瘦。叮咛仍向人间漏。山川错。仙凡各。
缘溪再访,烟横云薄,莫。莫。莫。
马上徒劳别恨深,总缘如玉不输金。
已知贱妾无归日,空荷君王有悔心。
隐几香一炷,时于静里求。
心源须得得,世路任悠悠。
佛国菩提树,庄园不系舟。
忘机吾自信,何必验沙鸥。
桃源凭仗好风吹;一任仙柯烂局棋。万里鸿嗷此安宅,几家鸳侣惜分离。
时危真似枯枰劫,世乱还须国手医。倘作陈抟驴背笑,海东妖孛渐沉西。