朔风吹尽回阳春,景星卿云天运新。宇宙虽大无所托,托于方外来江滨。
江滨说法机滚滚,十方谛听悟性真。有时下座忽大恸,旁观太息师前因。
师曾琼林啖绫饼,师曾铁面弹阁臣。师曾执法劾中使,师曾谪戍随风尘。
师曾南朝却徵召,不与马阮同搢绅。师曾浮海护少主,归路误触飞龙鳞。
崖山舟溺国安在,芒鞋破衲馀孤身。孝陵岁岁哭寒食,一盂麦饭谁招魂。
闻说江南访遗逸,出山泉水清且沦。微臣不及攀龙去,梵偈钟声泪满巾。
猜你喜欢
君不见河阳花,今如泥土昔如霞。君不见武昌柳,春作金丝秋作帚。
人生马耳射东风,柳色桃花却长久。秦时东陵千户侯,华虫被体腰苍璆。
汉初沛邑刀笔吏,折腰如磬头抢地。萧相厥初谒邵平,中廷百拜百不应。
邵平后来谒萧相,故侯一拜一惆怅。万事反覆何所无,二子岂是大丈夫。
穷通流坎皆偶尔,抟扶未必贤枪榆。华胥别是一天地,醉乡何曾有生死。
侬欲与君归去来,千愁万恨付一杯。
十载风尘客,栖栖旅食难。以予摇落意,羡尔一枝安。
力尽哓哓语,巢成呴呴欢。岂期轻薄子,偷眼已相看。
六王川上风如猎,九公岭头天似秋。欲知地气分南北,减却衣裳入蓟州。
临风玉管吹参差,山坞春深日又迟。
李白桃红满城郭,马融闲卧望京师。
夷考公言行,真成肃悯孙。星枢绳懿武,月殿媲隆恩。
契阔成三世,凄凉隔九原。壮夫襟上泪,并为两师垣。
当年公望有安期,今日蓝田玉一枝。若问江东米贵贱,但言王掾未全痴。
五月梅晴暑正袢,杨家亦有果堪攀。
雪融火齐骊珠冷,粟起丹砂鹤顶殷。
并与文园消午渴,不禁越女蹙春山。
略如荔子仍同姓,直恐前身是阿环。