大江流不断,愁共暮潮生。水激山皆走,波翻月有声。
乱离朋辈少,旅夜客心惊。乐士知何处,扬帆且北征。
猜你喜欢
汉家垂钓两男子,鸿飞冥冥功狗死。同有高台凌清沚,咄咄狂奴呼不起。
漂母一饭酬金千,解推之恩宁轻捐。钟室覆盆难见天,泗上亭长喜且怜。
冢前万人早矜诩,晚余斯台峙淮浦。不幸乃与哙等伍,胡弗一竿自终古。
忆昔当年富贵时,如今头脑尚依稀。布袍破后思宫内,
锦袴穿时忆御衣。鹘子背钻高力士,婵娟翻画太真妃。
如今憔悴离南海,恰似当时幸蜀时。
慈恩塔下曲江边,别后多应梦到仙。时去与谁论此事,
乱来何处觅同年。陈琳笔砚甘前席,甪里烟霞待共眠。
爱惜麻衣好颜色,未教朱紫污天然。
残腊生春序,愁霖逼岁昏。小红敷艳萼,众绿被陈根。
阴壑泉方注,原田水欲浑。农家向东作,百事集柴门。
本子流传自柳荣,着行线彩斗鲜明。
似从傀儡家传出,又说熙河帅教成。
边地烽烟差向里,中州灯火尚承平。
何尝夜夺崑崙隘,真为君王奏凯声。
莫言人世重依违,青史他年有是非。贾子忧时聊短疏,屈平直道是危机。
偏州谪倅衣冠惜,三楚经行草木辉。从此召还知有日,别君何事更沾衣。
远客天涯又岁除,孤航随处亦吾庐。也知世上风波满,还恋山中木石居。
事业无心从齿发,亲交多难绝音书。江湖未就新春计,夜半樵歌忽起予。