幻出是毫间,休作《爱莲说》。花叶不沾尘,从今莫饶舌。
猜你喜欢
男子谋身岂易知,鱼虾燕雀莫相欺。蛟龙翻海非无日,鸿鹄冲天自有时。
直把寸心睎孔孟,终摅馀蕴继皋夔。当年张禹荒唐辈,犹作炎刘帝者师。
片心长是乐清虚,一到莲花喜有馀。柳倚古溪风不断,路迷芳草客来疏。
樽无美酒难浮蚁,手有文竿未食鱼。细草晚天时跃马,红尘无复上衣裾。
莺啼燕语芳菲节,瑞庭花发。昔时欢宴歌声揭,管弦清越¤自从陵谷追游歇,画梁尘黦.伤心一片如珪月,闲锁宫阙。轻盈舞伎含芳艳,竞妆新脸。步摇珠翠修蛾敛,腻鬟云染¤歌声慢发开檀点,绣衫斜掩。时将纤手匀红脸,笑拈金靥。越罗小袖新香蒨,薄笼金钏。倚阑无语摇轻扇,半遮匀面¤春残日暖莺娇懒,满庭花片。争不教人长相见,画堂深院。
数枝开傍石桥西,纵有寒香蝶不栖。何似南山千百树,梨花落寞路都迷。
千年传说庾公游,远戍秋尘障两眸。往事未知谁可语,今朝聊复此登楼。
淮山鸟去冲烟灭,楚泽帆归带日收。閒客望穷江北晚,月明无赖几沙洲。
超悟天人际,从容礼法中。豪端锦江水,麈尾雪山风。
善共东平乐,才看冀北空。感恩惭独厚,笺疏许频通。
竹杖芒鞋历翠岑,蒯缑忽动远游心。离魂已与千峰断,别恨空如九曲深。
秪有飘蓬怀白璧,全无大药化黄金。山中散尽宾云曲,泪落西风半夜砧。