钗裙犹未改,作妇岂忘箴。勉遂阿姑意,恐劳慈母心。
晨昏知礼拙,教养念恩深。谁谓归宁好,翻教泪满襟。
猜你喜欢
上缀珠玑为屋盖,旁堆翡翠作屏风。
醉翁不见身贫贱,卧向凉飚清露中。
拜别慈帏一月馀,堪怜弱质远驱驰。北堂萱草今安否,但愿棠荆好护持。
独夜沧州月,清光照胆寒。倚阑情脉脉,忆母泪漫漫。
感慨成千古,忧思集万端。那堪听乌鸟,啼到五更残。
身在青山里,心悬白发前。饥来驱我去,老合抱孙眠。
习懒诗成癖,除愁酒亦仙。定知贫有骨,差取世人怜。
月底风前意味多,不妨伫立胜婆娑。
轩中君子知多少,遣汝乘轩看若何。
底事伤怀抱。忆当年、两家名父,论交最好。我始弱龄君壮盛,争说恢奇才调。
定指日、翻飞天表。转眼高堂人去后,守遣编、竟以穷愁老。
升沉事,谁能料。
贱贫仆更何须道。算输君、才思什伯,敢辞潦倒。半世惯填红豆曲,久惹词场人笑。
笑此技、从来绝小。何意先生痂嗜甚,每相逢、坚索囊中稿。
只此是,焚馀草。
金弋百战古虔州,滚滚双江日夜流。杯酒登台同极目,夕阳渔唱起沙鸥。