芳杜洲边叫子规,满城宫柳绿参差。曾为王粲登楼处,尚忆中郎倒屣时。
几水重逢成久别,罗浮窃听有新诗。鱼书一向无由寄,最喜今朝近凤池。
猜你喜欢
经济才高动圣明,东陲草木也知名。笔端敷奏三千牍,胸次韬藏十万兵。
天下达尊推大老,人间重镇倚长城。乡闾后学倾心切,欲赋凌云愧长卿。
为怜叔夜并怜松,写入生绡对影重。但使抚弦能作调,何须遥问赤城峰。
啼鸠唤雨鹊唤晴,湿云正傍晴云生。居人自爱新雨足,一牛朝耕破山绿。
山神高敞芙蓉屏,头鬓乍沐光盈盈。霞绡雾縠远莫辨,窥客但讶长眉青。
我行更出层厓上,足底流云水声响。苔痕黏屐一寸深,石笋棱棱雨中长。
回飙萧瑟吹衣裳,欲断不断愁烟峦。连峰去华三百里,已有清气飘中原。
平生不识秦川路,一片愁心落何处。道旁垩壁余古灰,独自题名石间去。
党论危疑日,几微细补缝。
平舟行浪稳,暖气拆冰融。
风雨千閒屋,酸咸一鼎瓮。
人才关国本,谁念昔培封。
曲水流觞事不迷,山亭浑似浣花溪。情閒野渡舟横晚,思入空梁燕落泥。
谁向松间寻旧作,自从竹下刻新题。山灵不管诗人倦,草绿烟明鸟乱啼。
造化小儿不耐闲,阿兄阿姊一似颠。
两手双弄赤白丸,来来去去绕青天。
赤丸才向西山没,白丸又向东山出。
只销三万六千回,雪色少年成皱铁。
铁色头须却成雪双丸,绕从地下复上天,
少年一入地下更不还。日日喜欢能几许,
况有烦恼无喜欢。莫言酒不到刘伶坟上土,
刘伶在时一醉曾三年。明珠一百斛,
更添百斛也只心不足。侯印十九枚,
更添一倍也只眉不开。先生笑渠不行乐,
莫教人笑先生错。
独倚蓬门,作个行香。赞虚无、道德清凉。穿金透石,空外呈祥。便饮刀圭,添丹鼎,炼真阳。廓散长空,得遇仙方。谢诸公、颁赐衣粮。重开道宴,补惜灵光。自享遐龄,增福慧,远悲伤。