浊浪翻天地,微躯付海风。恨他精卫鸟,衔石竟无功。
猜你喜欢
皎皎风棱尺五天,西曹雄望陟司铨。因占贯索澄空后,群仰冰壶坐照前。
重地选官犹选佛,清才为吏更为仙。山涛启事无遗俊,独许嵇康懒自便。
夜豁山窗坐泬寥,一尊月下酹江涛。纵横龙尾霜痕断,彷佛虎牙云气高。
谁云魂魄犹思沛,细看荃蘅忍反骚。百五十年真梦耳,古槐残蚁黑于毛。
低髻松梳出药房,晓风轻透藕丝裳。芳姿偶喜擎团扇,合德何劳带异香。
泪脸湿侵眉尾翠,睡容消褪额心黄。不须冰雪为消暑,姑射肌肤近自凉。
几年心与世缘疏,独有雕虫癖未除。赋就一篇诗得意,人来喜向扇头书。
虚庵今已矣,东望一伤心。情爱三秋月,刚凝百鍊金。
犹悬徐孺榻,谁和伯牙琴。欲写循良传,翻嫌职掌侵。
赋田中乐驾言归,勇决如何得似诗。诗后退之盘谷序,画成犹是未归时。
派溪有水碧无瑕,结屋临溪钓隐家。
穉子敲针依柳树,扁舟罢钓泊芦花。
子陵辞汉千年远,尚父归周两鬓华。
只恐客星难障掩,一竿未足了生涯。