正月二日春气微,东风习习吹我衣。池中冰泮鱼初戏,林下花开莺始飞。
谁家庭榭且深坐,如此溪山莫漫归。相看怀抱各自识,休问游人今是非。
猜你喜欢
坐入年华浅,行将春色迟。
柳条辞白雪,梅蕊让青枝。
沽酒沙村在,吟诗竹杖移。
交头无数过,何处有新知。
眼昏书字不著纸,耳重听言常问人。
性僻少知已,惟君日往还。听琴怜寂静,赊酒笑艰难。
俗眼从他白,吾侪且任闲。生涯人莫问,到处有云山。
岐山高与陇山连,制锦无私服晏眠。鹦鹉语中分百里,
凤凰声里过三年。秦无旧俗云烟媚,周有遗风父老贤。
莫役生灵种杨柳,一枝枝折灞桥边。
乱山草斜出,危冈竹倒悬。人家春树里,山色夕阳边。
泛水浮红自在流。风前花落思悠悠。堤边杨柳弄轻柔。
细雨淡烟芳树寂,轻香浅梦画屏幽。寸肠禁得许多愁。
紫垣佳客有灵踪,独木为桥处处同。
一自浑家参太极,更谁连步上青空。
槛前怪木冬长碧,岩下灵光夜久红。
真泽不随时世斩,出尘人世入神功。