白芨花残半夏生,经时不向市中行。一双啄木忽飞至,和我山房捣药声。
猜你喜欢
小隐楼台绿树中,藕塘花艳散香风。
纶巾羽扇薰风坐,逸兴飘飘迥不同。
赤日黄尘一点无,负山临水是幽居。
爽如瑞露零仙掌,清似寒冰贮玉壶。
孤艇过时惊宿鹭,湿烟深处乱风蒲。
翛然欲弃人间去,天际联翩谁与俱?
少食苦不足,一官聊自谋。
为生晚更拙,怀禄尚迟留。
黾勉讵有补,强颜包众羞。
谓我古人风,知君以相优。
君实高世才,主思正绸缪。
哿矣哀此民,华簪宁易投。
万里河西路,怜君徒步归。游人并塞少,落叶待霜飞。
相得不恨晚,知音深谓稀。壮心须慷慨,勿学泪沾衣。
幽并闻骑射,闾里藉辉光。朝游从许史,夜宴挟姬姜。
鸣鞭当大道,调瑟坐中堂。傍人争借问,云是羽林郎。
柴门尽日扃,缘是少将迎。但得常无事,何须更入城。
病同愁鹤瘦,吟伴月蛩清。我自于时左,非干避姓名。
寂寞帘栊涕泪天,青灯风味割缠绵。埋灰已断昆明劫,受戒休谈印度禅。
疆吏火攻开衅日,谏臣卮漏上书年。事关世运终难禁,闻说司农早税钱。