铁枪归,铁枪归兮人不归。枪本经历手中物,用以杀贼如点笔。
关索岭云接烽烟,狆苗蚁集盈万千。死守粮台誓报国,挺枪一呼率众先。
相距七昼夜,杀伤互枕藉。力尽无援兵,慷慨气不下。
回顾残卒有几人,木石又戕我同寅。可怜孑立难转斗,掷枪付仆甘殒身。
仆负此枪报大府,悬赏求尸幸未腐。僵卧山坳深堑中,尚握空拳髯奋怒。
寂寞城南武侯祠,一棺谁奠酒一卮。谁何记室今安之,有子间关冒锋镝。
见枪大恸几欲绝,八千里路枪同挈。六月归舟抵汉塘,铁枪红缨风飘扬。
呜呼!柩归枪亦归,枪归谁云人不归。
猜你喜欢
老牛带月原上耕,耕儿怒呼嗔不行。瘢疮满背股流血,力乏不胜空哀鸣。
日暮归家羸欲倒,水冷萁枯豆颗少。半夜风霜彻骨寒,梦魂犹绕桃林道。
服箱曾作千金犍,负重致远人所怜。而今弃掷非故主,饱食不如盗仓鼠。
暗香都自著人来。
去冬曾作送行诗,岂料重临岁甫移。盍遣德星均四海,愿令竹马快并儿。
使君不独符仍剖,刺史还闻节再持。吏治久安民则化,九重于此有深思。
捧海浇萤意气遒,处囊几个得封侯。风胡薛烛无人问,谁信寒光出斗牛。
丹砂犹未就,白发忽成翁。
却有怜春意,栽花向此中。
我竟胡为者,唠唠但爱吟。身中多病在,湖上住年深。
山溜穿苔壁,风钟度雪林。近来心更苦,谁复是知音。
儿曹暂得应门閒,叠石分泉作小山。碧草只疑行处尽,白云如在望中还。
四时花竹多生意,一日尘埃亦强颜。昨暮得书猿鹤侣,种来桂树已胜攀。