毕竟津何处,滔滔水自东。狂澜谁砥柱,失路几英雄。
世已沈沦候,人还车马中。古今同一辙,不必怨途穷。
猜你喜欢
开落纷纷不自知,春秋莫较后先期。清霜满地凋零急,正是黄花得意时。
钟声催晓骑,寒色上重裘。笑别鹓鸿侣,遥临山水州。
直言非不用,高志自难酬。公暇閒吟处,风清月满楼。
鹭鹚立雪非同色,镜裹色空谁间隔。
不是青黄黑白红,上下东西及南北。
清钟夜半寒山寺,不到枫桥估客船。安得檀施金布地,精蓝重睹大康年。
帘捲窗开夏日晴,薜萝深径海云平。七弦奏罢知音少,燕语莺啼似友声。
官事何时了,偷忙得饷閒。
清风寒食里,飞絮落花间。
灵运池生草,渊明鞠见山。
诗来令细读,玉佩响珊珊。
广陵细腰女,搦搦裁一束。不敢望同生,一宵抱亦足。