青草黄泥孰与争,吆吆偏喜弄秋声。人家儿女能窥伺,莫向西风特地鸣。
猜你喜欢
如缲如织暮eV々,应节催年使我愁。行客语停孤店月,高人梦断一床秋。风低藓径疑偏急,雨咽槐亭得暂休。须付画堂兰烛畔,歌怀醉耳两悠悠。
淑气浓薰芳草,晴丝不碍飞虫。
春色都堪描画,无人画得东风。
向来已念修途苦,还家作况初无愈。
娇儿失乳索饭啼,病妻服药思鹿脯。
关心药裹诗自废,无复吟哦继朝暮。
与君定交且十年,相从未有如君许。
信知此药莫可常,后会惊心念风雨。
报侬安否比何如,莫以素书慵不具。
昨人刚见人,今日忽见鬼;猛然悟我愚,迟矣知人匪。
人情深于渊,人貌厚于霼;剧谈天下事,顾盼一何伟!
小小得丧间,便同慕膻蚁;假令临死生,能无犯不韪。
须眉本丈夫,胡为畏首尾;松柏独也青,岁寒今存几?
楼悬明月夜深归,访得山泉碧在衣。乍语当垆神欲洗,赠来试火露方晞。
新诗嚼去偏调渴,秋色筛将可耐饥。此后秫田还种否,欲携茗碗醉烟扉。
年年御焙试春风,白玉宫人折绛封。
畴昔饥肠知脱粟,即今老眼见翔龙。
笑持俊逸无双句,去上东南第一峰。
却倚柁楼搔短发,回头青阙五云浓。
剑南诗稿闲来读,颇羡凌云载酒游。不意平生酱油客,也随流水到嘉州。