华人以娼为败风,东人以娼作奉公。王家徵税夜夜同,公娼厅事明灯红。
插花盈头发一蓬,花布裹身舞氋氃。贴腰作褥系腰后,人各一端摇玲珑。
比目交颈记点钟,无遮、无碍雌与雄。从此烟花添故事,不须羞涩如吴侬。
猜你喜欢
皇天之不纯命兮,何百姓之震愆?
民离散而相失兮,方仲春而东迁。
去故都而就远兮,遵江夏以流亡。
出国门而轸怀兮,申之吾以行。
发郢都而去闾兮,怊荒忽其焉极!
楫齐杨以容与兮,哀见君而不再得。
望长楸而太息兮,涕淫淫其若霰,
过夏首而西浮兮,顾龙门而不见,
心蝉媛而伤怀兮,眇不知其所,
顺风波以从流兮,焉洋洋而为客。
凌阳侯之汜滥兮,忽翱翔之焉薄,
心絓结而不解兮,思蹇产而不释。
将运舟而下浮兮,上洞庭而下江,
去终古之所居兮,今逍遥而来东,
羌灵魂之欲归兮,何须臾之忘反?
背夏浦而西思兮,哀故都之日远,
登大坟而远望兮,聊以舒吾忧心,
哀州土之平乐兮,悲江介之遗风,
当陵阳之焉至兮,淼南渡之焉如?
曾不知夏之为丘兮,孰两东门之可芜!
心不怡之长久兮,忧与愁其相接,
惟郢路之辽远兮,江与夏之不可涉。
忽若去不信兮,至今九年而不复。
惨郁郁而不通兮,蹇侘傺而含戚。
外承欢之汋约兮,谌荏弱而维持,
忠湛湛而愿进兮,妒被离而鄣之。
尧舜之抗行兮,嘹杳杳而薄天,
众谗人之嫉妒兮,被以不慈之伪名,
憎愠论之修美兮,好夫人之慷慨。
众蹀而日进兮,美超远而逾迈。
乱曰:曼余目以流观兮,冀一反之何时?
鸟飞反故乡兮,狐死必首丘。
信非吾罪而弃逐兮,何日夜而忘之!
涂毒不自讚,留待三山老。
试问卿上人,讚好莫讚好。
海中忽起劫初风,北斗柄折须弥倒。
梦里相逢竟是非,人生皆梦亦何疑。花边置酒行杯速,石上听泉得句迟。
千里幸能申阔积,一欢何必是前期。谛观石火光中事,虑不长于未觉时。
云浮画鹢,风漾素巾,暮景海秋初霁。莫上瑶梯,脉脉此情谁寄。
想千山、万水重重意。但望里、红楼阴阴,归帆远峭天际。
独自成憔悴。是悔杀临分,顿孤鸳被。待不思量,忆否有人凝睇。
看悤悤、陌上雕轮驶。便彩缕、同心绾遍,问离舟那系。
每每樵家说,孤坟亦夜吟。若重生此世,应更苦前心。
名与襄阳远,诗同汉水深。亲栽鹿门树,犹盖石床阴。
拟将新句咏销忧,咏罢重增双泪流。
柱下朱郎成永别,江东黄尉竟何求。
青袍事业悲三试,画省风烟感四休。
摇落江山客途里,石门修竹梦林丘。
饼如茧纸不可风,菜如缥茸劣可缝。
韭芽卷黄苣舒紫,芦服削冰寒脱齿。
卧沙压玉割红香,部署五珍访诗肠。
野人未见新历日,忽得春盘还太息。
新年五十柰老何?霜须看镜几许多。
麴生嗔人不解事,且为春盘作春醉。