旧游处。有蕙扇萦花,榴裙浣雨。自片帆人远,芳情向谁诉。
江南何限消魂事,怕读伤春赋。倦东风、燕筑香巢,柳低眉妩。
春色又如许。看金谷裁歌,琼楼试舞。碧草钿车,犹认去时路。
重来泪浥红绡透,揽佩人非故。渺离情、叶落黄鹂对语。
猜你喜欢
柳黄未结。放嫩晴消尽,断桥残雪。隔水人家,浑是花阴,曾醉好春时节。轻车几度新堤晓,想如今、燕莺犹说。纵艳游、得似当年,早是旧情都别。重到翻疑梦醒,弄泉试照影,惊见华发。却笑归来,石老云荒,身世飘然一叶。闭门约住青山色,自容与、吟窗清绝。怕夜寒、吹到梅花,休卷半帘明月。
月明归兴
松梢月,桂子香,又诗成冷泉亭上。醉归来晚风生嫩凉,戗金船玉人低唱。
春晚二首
银江暗,翠袖遮,麝煤销露萤明灭。下西湖美人忺次过也,打梨花雨声昨夜。东风景,西子湖,湿冥冥柳烟花雾。黄莺乱啼胡蝶舞,几秋千打将春去。
书所见
柳叶微风闹,荷花落日酣,拂晴空远山云淡。红妆女儿十二三,采莲归小舟轻缆。
忆西湖
青鸾信,白雁书,望江南梦飞不去。西湖锦云谁是主?拍阑干满空烟树。
水落小山浮,山人上下游。
月岩烟桂晚,风浦石兰秋。
食芰渔溪宿,烹葵野馆留。
肩吾相对坐,清话不知休。
可怜玉匣剑。
复此飞凫舄。
未觉爱生憎。
忽见双成只。
一朝别笑语。
万事成畴昔。
道遒若波澜。
人生异金石。
愿君深自爱。
共念悲无益。
道旁伫立两班班,秋不成衣冬不寒。风雨凋零容貌古,冰霜摇落藓痕乾。
举头何物杨歧泣,极目谁怜蜀道难。未说桑田变沧海,岁同明月照人寰。
客有过吾庐,自言师陆朱。
故应东海若,不及北山愚。
坐令荆国得髦英,清献先生语不轻。
汉使曾观楚风俗,蜀翁未识鲁书生。
杨林坠露随沉魄,丛玉留诗负夙情。
欲问典刑波浪阔,遥知兰砌五经横。