裙屐风流地,凄凉一水边。邻分裁药圃,门对种瓜田。
绿雨荒堤竹,红衣落渚莲。吟成倍惆怅,明月下菰川。
猜你喜欢
洪涛翻金堤,冀州变泥涂。哀哉百万室,所忧半为鱼。
流穴接道路,呻吟交里闾。若无慈仁长,安使疲疹苏。
子在新密时,治声溢西都。大水无麦禾,闵然若疾痡。
不忍使者求,建言解其粗。邦人喜更生,老幼欢以呼。
绳墨制奸吏,弦歌训诸儒。复新卓侯庙,慕用已不诬。
今者河朔行,岂其易然乎。彼将誉所试,况子材有馀。
但恨治者小,百里为区区。割鸡用牛刀,孔圣所叹吁。
贤者必爱民,民活心乃愉。幼学长行之,固为圣人徒。
位下非所恤,勉哉宁君躯。
未暇泛湘水,徒然卧楚云。神龙那可系,野鹤故难群。
世路谁知己,交情独有君。悬知今夜别,剑气斗间分。
百尺江上起,东风吹酒香。行人落帆上,远树涵残阳。
凝睇复凝睇,一觞还一觞。须知凭栏客,不醉难为肠。
武昌遗老望旌旗,正是诸君报国时。令弟九江全死节,明公南海有生祠。
台中妙选邱山重,湖北先声草木知。一道宪纲还旧睹,真儒端可佩安危。
洒砌听来响,卷帘看已迷。江间风暂定,云外日应西。
稍稍落蝶粉,班班融燕泥。飐萍初过沼,重柳更缘堤。
必拟和残漏,宁无晦暝鼙。半将花漠漠,全共草萋萋。
猿别方长啸,乌惊始独栖。府公能八咏,聊且续新题。
小小禅房若个宽,氎巾楮帐护幽閒。贪看天外云千变,忘数檐前竹几竿。
老衲咒经祈雨切,臞翁煮粥当晨餐。早知一念能持静,不学槐安蚁走盘。
为堂殊显敞,在野兴尤浓。白水流千折,青山绕百重。
树麻行旆旆,莳木倚童童。相对渔樵话,终朝亦罕逢。