明镜照妾影,濑水照妾心。妾心与濑水,皎洁安可侵。
阅世有漂母,乃受楚王金。妾心独分明,安肯托苔岑。
同此进一饭,今昔殊知音。千金结祠宇,何如濑水深。
猜你喜欢
三十不嫁养母氏,濑水之旁奇女子。不图亡命伍大夫,乞食穷途偶戾止。
顾瞻雄伟本不凡,一饭周恤等閒耳。湛湛之日当午天,图报勿泄胡至是。
此心如玉复如冰,一掷奋身濑木死。他日赍金欲报难,聊以明心投诸水。
淮阴一饭酬千金,丈夫得志当如此。
君质故甚美,加之仍得师。
今为李君御,何后老人期。
念欲通名姓,还忧辱弃遗。
何当武夷下,与子共追随。
客里光阴,又逢禁烟寒食节。花外鸟、唤人沽酒,一声清切。风雨空惊云锦乱,尘埃不到冰肌洁。对芳华、一片惜春心,谁边说。难便与,东君别。更莫把,繁英折。恨山香舞罢,玉鸾飞怯。休道梅花同梦好,黄昏只解供愁绝。洗妆来、应笑老书生,头如雪。
万山濯濯色苍凉,满目风沙道路长。半郭田庐环活水,一丛林树带斜阳。
火州城近春方暖,玉塞人来鬓易霜。块垒填胸何处吐,侧身天地两茫茫。
古道遥临水,荒城早闭门。
乱山衔落照,归鸟下空园。
江口渔人舫,崖腰桑树村。
客愁何可奈,有酒莫空樽。
原上桑柘瘦,再来还见贫。沧州几年隐,白发一茎新。
败叶平空堑,残阳满近邻。闲言说知己,半是学禅人。
结缡记初欢,同穴期晚岁。择夫得温峤,生子胜王济。
高风相宾友,古义仍兄弟。从君吏隐中,穷达初不计。
云何抱沉疾,俯仰便一世。幽阴凄房栊,芳泽在巾袂。
百年纵得满,此路行亦逝。那将有限身,长泻无益涕。
君文照今古,不比山石脆。当观千字诔,宁用百金瘗。