霜林月逾白,满径横藻荇。万籁总无声,大地此时静。
心迹两寂寞,尘杂不须屏。檐前星已稀,池畔鹤初警。
独往亦独回,自顾形神影。
猜你喜欢
静夜何所为,坐对一枝烛。
俯仰徒四隅,岁宴靡储粟。
春耕乏良畴,秋穫罔刍菽。
念至辄自营,一饭常不足。
晚食已多幸,况敢望粱肉。
上无官守累,下无征斂促。
燕坐乐有余,自虽无多欲。
寄语当涂士,吾腰未能曲。
云收雨霁。露出青峰寒骨势。野静天空。岌岌高横碧落中。南溪无景。与尔炎天销日永。永日题诗。不赋闲愁只赋伊。
习之习之,古自我作。习乎自然,学而不学。化工在手,天机可握。
误笔成蝇,运斤去垩。
雨雪潇潇鬓易疏,天涯流落过居诸。三湘两度逢除夕,溟海经年不寄书。
酒歇夜深毛褐短,更阑灯尽纸窗虚。明朝詹尹开龟策,握粟同君问卜居。
苍梧在何处,斑竹自成林。点点留残泪,枝枝寄此心。
寒山响易满,秋水影偏深。欲觅樵人路,蒙笼不可寻。
路重寻,门半掩、苔老旧时树。采药云深,童子更无语。怪他流水迢迢,湖天日暮,想只在、芦花多处。谩延伫。姓名题上芭蕉,凉夜未风雨。赋了秋声,还赋断肠句。几回独立长桥,扁舟欲唤,待招取、白鹤归去。
石榴深院背花眠。细雨熟梅天。霎时惊起,远林鸠唤,霁色断虹边。
江帆片片随云去,何处问归船。记得年时,凤团卢橘,共对一炉烟。