四野风初紧,孤城月渐低。醉乘宛北马,来听汝南鸡。
水接三川尽,途经七圣迷。首山欣在望,何日遂攀跻。
猜你喜欢
云树渺无际,江流日夜长。猿声初到枕,客梦未离乡。
古戍吹残角,孤城接大荒。鹿门何处是,回首但茫茫。
迢迢汴水吞窈冥,白榆多于天上星。林梢碎漏月痕白,草头冷泣萤腰青。
云霄九重近在目,鹓鹭百翮谁趋庭。鸡声马蹄正立敌,断送垢褐疲吾形。
武夷山秀建溪清,身隐心闲事不萦。
前古是非为己任,故乡人物与谁凭。
劝农春垅巾频折,逢客秋郊盖暂倾。
彩服趋翔娱寿母,绛帷谈论诱诸生。
颍流洗耳殊非达,谷口躬耕亦近名。
博弈自堪销永日,丝桐兼得助高情。
莫嫌霜雪将侵鬓,须歎尘埃渐满缨。
早晚鸣驺催上道,圣君虚左欲相迎。
人是梅花梅是人,似谈如见景常新。花香直入人肌骨,寤寐成香孰比伦。
一自前星焕九霄,万方胥戴圣明朝。远藩诏布初衔凤,行省恩传又珥貂。
三叶同时沾紫诰,五云深处下仙韶。旬宣不负臣劳懋,赉予兼欣主德尧。
郭贺幨帷看再美,于公里第应非遥。枫怀殿陛□天□,□对楼齐望阙谣。
雨露感随炎徼远,松楸色傍苧萝骄。君侯雅有□□志,报答将因入事尧。
鸦鸣晓雨至,零乱忽成花。著地融难白,随风弱易斜。
色应疑燕雀,寒恐滞龙蛇。塞路今休拥,春风返翠华。
佛桑花底坐凉飔,正是幽闺七月时。作画应知特健药,镌书须倩伏灵芝。
甘回齿颊梨拳破,碧照衣襟竹个垂。欲寄美人摇落思,芭蕉和露写新诗。