春山翠欲滴,晓起入云峰。露湿松衫冷,烟开岛屿空。
幽禽闲唤侣,古寺远闻钟。欲听空王法,高流未易逢。
猜你喜欢
髑髅起语鸱叫啸,山精夜啼楚王庙。渡淮风雨八千人,叱咤向天成白道。
身经百战转危亡,很籍悲歌出汉堡。夜帐天寒抱玉泣,血变草青烟晓湿。
他年辟仇春草生,吴中草死无妾名。自从为草生西楚,得到吴中犹楚舞。
胡尘一夜满乾坤,十六陵中草色繁。旧物又随时运去,何如兹树至今存。
谁卜精蓝若画屏,四边山色与泉声。
野僧惯见心应乐,俗客偷来骨亦清。
晚吹乍回香篆破,晓云才散蜡灯明。
吏人莫怪徘徊久,自得闲情减宦情。
文藻如今更老成,风流人识小冯名。胸中早有吞牛气,卷上时闻掷地声。
五字诗催筠管乱,一帘香散酒筹横。他时得第烦天语,幸免鞭笞及老兄。
秋色翛然祗树林,人言避迹此山岑。中峰院废空吴晋,石室泉流重古今。
路尽丹枫时自引,壁危苍藓渐成侵。兴来休问支公马,万壑寒云一杖寻。
秋风旌节过黄州,杪岁椷书到岭陬。交谊死生归气槩,词华今古接风流。
江翻荆口天齐落,山转滇南地半浮。闻道柏台多暇日,况逢陶谢好同游。
邻境诸侯同舍郎,芷江兰浦恨无梁。秋风门外旌旗动,
晓露庭中橘柚香。玉簟微凉宜白昼,金笳入暮应清商,
骚人昨夜闻鶗鴂,不叹流年惜众芳。