苏秦佩六印,祸胎成旦夕。扬雄赋逐贫,晚登逆莽册。
君子当穷艰,身啬志日益。逃苦而就甘,名节千秋惜。
猜你喜欢
帝作大唐歌,八伯奏卿云。钟石兴麓野,人声一以论。
日月发光华,烂然星具陈。沈璧十二渚,岱宗乃于禋。
是时辟四门,穆穆咸所宾。
银汉来天上,黄河落地中。两间无阻隔,一气走鸿濛。
大树能兴汉,长城不限戎。若持同体义,朝野秦肤功。
柳子脂韦不佩弦,痴心附丽老羁缠。廉商浪说能为市,吏贾由来却悟鞭。
因必审可亲,古训日星揭。倾盖乍交驩,慎初简贤哲。
出处长依倚,何容漫结纳。才士务进取,浮躁鲜甄别。
见有门如市,群趋相暖热。一旦冰山颓,身败名亦裂。
中郎入郿坞,岂计玉玷媟。仪曹客王家,用世心猛烈。
托附得长松,弱植亦高洁。桃李非不妍,攀援易摧折。
二人何眯眜,曾勿问志节。辞藻艳芳葩,趣操消春雪。
纵得柄用久,名位已添窃。初谓灼天焰,余光照不灭。
讵意一爝火,竟铄铮铮铁。轻肥弹指顷,不如恒冰蘖。
文采弗庇身,垢腻终难刷。令人长恨叹,唾壶几击缺。
为语多才人,握瑜勿自亵。
危樯钜舶在津亭,一曲商歌酒半醒。新水满江过北固,好风十日度南溟。
瘴云起处桄榔黑,毒雾开时岛屿青。到日蕃王应劳来,皇仁无外说朝廷。
王孙玉抵鹤,公子金抵蛙。夜光投暗室,騄耳困盐车。
燕石锦十袭,楚璞刑再加。哲哉待贾翁,怀宝无叹嗟。
氤氲祥烟散,依稀扇影张。有天皆日月,无地不虞唐。
百辟趋跄肃,三公弼佐良。要知犬马臆,寤寐下龙荒。