枫叶下纷纷,扬舲独送君。天低星在树,江远水生云。
乡思因秋起,客愁怜袂分。西风折杨柳,忍向笛中闻。
秋老重阳后,荒郊此眺临。古今成世变,天地入愁心。
雨过云犹重,山衔日半沉。秋风拼一醉,诗骨瘦难禁。
我辈行觞乐,饥民哭向天。蟹螯秋正好,鸿雁梦孤悬。
日月闲中影,风雷劫后仙。桃源如可住,长作在山泉。
千丈红尘外,追攀热客无。澹怀沽社酒,高隐却轮蒲。
世路多荆棘,心田少秽芜。莫言乡野陋,笑士有樵夫。
野色苍茫里,江寒树影微。鸟声穿竹去,牛背戴鸦归。
日薄林容瘦,霜甘菊蕊肥。登高频送目,逸兴逐云飞。
氤氲祥烟散,依稀扇影张。有天皆日月,无地不虞唐。
百辟趋跄肃,三公弼佐良。要知犬马臆,寤寐下龙荒。
晓来飞雪似欺春,尽把群芳点缀匀。
莫讶两旗分顾渚,要令佳句斗清新。
蕲州鬼,鬼来恶。
蕲州鸩,鸩何凶。
声如万腰鼓,百鸟不敢鸣。
委地一片羽,百草不敢生。
如何崇家栅养相夸矜。
司隶忽上奏,焚灭不留形。
秋官司天法,杀物自有刑。
啧啧驱我嫉,■■劝我耕。
天何生尔毒,毒作人中兵。
我愿天悔祸,仁凤下虞廷。
注:■■——左“分”右“隹”