滔滔波浪涌,隔岸夜猿啼。秋老风偏密,江遥路欲迷。
帆随孤雁小,山入远天低。隐隐林丛里,依稀见古堤。
猜你喜欢
片帆卷轻云,有客登舻啸。凉风江介来,潇洒送残照。
吴楚正苍然,秋色耸群峭。寥天鸟双下,寒渚雁孤叫。
微波澹容与,中流荡逸棹。旷哉云水观,适我沧洲傲。
会当理双纶,去学任公钓。
定禅快为师子吼,勋禅莹净玉无垢。两禅同居渊不分,一日用之左右手。
超方独脱王老师,向何壁立今何慈。杓柄短长锅大小,揭而示之无可疑。
末后更有一句子,未省两禅著何语。东山有句不敢书,恐著替渠出山去。
不受儒冠误,知君意颇真。心能识故我,名已让他人。
谢傅登山屐,陶公漉酒巾。只今吾愧汝,碌碌尚风尘。
新绿成荫,啼鹃声里,恰好花繁似锦。折向吟窗赏玩。
娇妒榴裙,艳过珊枕。念韶光易晚,恐春去、顿添新恨。
属东君、护惜芳华,莫使雨风摧损。
开遍枝头浓润,一片丹霞,又记鹤林仙境。烂漫千房挹露,宫烛凝光,晓阳留影。
愿朱颜久驻,占年年、三春好景。更朝来、掩映晶帘,暗助玉台新咏。
雨雪寒窗下,孤灯夜不眠。
衰残如旧日,荣达是何年。
已觉观书妄,方参入世缘。
存心在仁理,何必后人传。
浮湘未了岳峰缘,梦寐烟霄二十年。
问俗再游荆楚路,乘风须到祝融颠。
神驰沧海看红日,路指朱陵上碧天。
赤帝肯分宾友席,莫教云雨暗山川。
引路栽来第几株,风霜历尽忽摧枯。白猿断续悲丞相,绿草凄凉卧大夫。
枝干共瞻留劲节,栋梁谁念弃长途。寻巢老鹤知来吊,独向池边绕地呼。