瑯琊一室云,独许老龙卧。
英气宇宙春,君臣重三顾。
岁久化为墟,白日聚狐兔。
惟有忠臣心,风雨不可破。
猜你喜欢
何处难忘酒,王臣立荩方。群邪终自直,万死不摧刚。
社鼠旁难塞,龙鳞逆易伤。此时无一盏,何以洗忧肠。
幽林远朝市,太息古来今。四月麦秋后,江南梅雨临。
庭前三径在,路口一溪深。车马有时到,定多閒淡心。
方池居囿右,幽隐足游观。叠石花成岸,涂丹曲作栏。
鹅游同腕法,鸑舞按琴弹。清事无时废,歌成拟《考槃》。
唐台压郡东北陲,势旋力转奔而驰。伟哉造物谁其尸,一山中起高峨巍。
群峰环辅拱以立,背面肘腋相倚毗。怪石差差少媚色,长松落落无邪姿。
岩隈有路数百仞,直登不悔形神疲。中间轩豁浮图舍,栋宇綵错金璧辉。
寒泉一亩清可鉴,优游鳣鲔扬鳞鬐。猿閒鸟暇两呼笑,老僧矍铄趋且嬉。
天风烈烈骨毛竦,更云六月无炎曦。攀缘绝顶下四顾,溪山百里如掌窥。
我思宜有隐君子,放心不与时安危。巢由之行已高世,白云卧此逃尧妫。
宣城妙品世无双,不肯随时一样妆。
党锢诸贤销铄尽,至今千载骨犹香。
.元丰五年十二月十九日,东坡生日也。
置酒赤壁矶下,踞高峰,俯鹊巢。
酒酣,笛声起于江上。
客有郭、石二生,颇知音,谓坡曰:“笛声有新意,非俗工也。
”使人问之,则进士李委,闻坡生日,作新曲曰《鹤南飞》以献。
呼之使前,则青巾紫裘要笛而已。
既奏新曲,又快作数弄,嘹然有穿云裂石之声。
坐客皆引满醉倒。
委袖出嘉纸一幅,曰:“吾无求于公,得一绝句足矣。
”坡笑而従之。
山头孤鹤向南飞,载我南游到九嶷。
下界何人也吹笛,可怜时复犯龟兹。
昆仑西日水东溟,何处清风起独醒。远道云烟今古树,行人朝暮短长亭。
草铺平野春如剪,花落重门昼不扃。不有茅茨容啸傲,终南山色为谁青。