彭年头脑太冬烘,眼似朱砂鬓似蓬。
紕缪幸叨三字内,荒唐仍预四人中。
放他权势欺明主,落却亲情卖至公。
千百孤寒齐洒泪,斯言无路入尧聪。
猜你喜欢
雪解寒生水,平湖照眼新。扁舟徐送客,绝境渐无人。
径草芳菲浅,沙禽羽翼驯。佳辰数携酒,晦日已疑春。
腊去东风渐破春,凭轩怅望倍凝神。鸟鸣晓霁声音乐,物被阳和气候新。
佳景牵怀吟稍遍,芳杯到手举宜频。灵均空诧离骚好,憔悴终为独醒人。
秀色盘千叠,寒光凝九渊。土膏常产锡,石髓亦成铅。
不藉冰霜力,应滋草木妍。我行图画里,何得有尘缘。
知君名在七真中,我亦曾经访绛宫。不信昆崙丹洞里,向来烧鍊火犹红。
寒蛟海上趁人来,漠漠秋尘扫不开。满目桑田清浅水,五云楼阁失蓬莱。
洞口夕阳多,长松带绿萝。荒碑迷醉眼,欹路界残莎。
修竹迎风笑,清流舂碓过。几能重到此,幽兴复如何。
缥缈中山塔,今登绝顶归。凭虚凌佛界,揽胜俯皇畿。
梵乐云流响,天花雨迸飞。暝来风气入,洒洒逼人衣。