贫家女,德性温柔寡言语。终年辛苦不下机,身上却无丝一缕。
倡家女儿百不会,只向人前卖娇态。绣裀端坐青楼中,银烛荧煌照珠翠。
书言福善与祸淫,未必天工有此心。盗蹠长年颜子夭,古来颠倒非独今。
高处是昆崙,低处是东溟。昆崙推不倒,东海填不平,物之不齐物之情。
贫女莫羡倡女荣,不义富贵浮云轻。持身但如冰雪清,德耀荆钗有令名。
猜你喜欢
绿萝纷葳蕤。
缭绕松柏枝。
草木有所托。
岁寒尚不移。
奈何夭桃色。
坐叹葑菲诗。
玉颜艳红彩。
云发非素丝。
君子恩已毕。
贱妾将何为。
京城汨没兴如何,归棹翩翩返薜萝。尽室生涯寄京口,满床图籍锁岩阿。
六朝人物东流尽,千古山河北固多。为借文殊方丈地,中间容个病维摩。
雪舞回廊乱打人,朝回驰马路无尘。天粘白海横飞练,风转彤墀细叠银。
诗气涵虚清到骨,梅魂袭月冷凝神。直须借与调羹手,遍洒名藩作好春。
已挂朝冠了,烦君寄道冠。
头蓬不梳久,发秃欲簪难。
简便乌巾赘,清羸鹤氅宽。
儿童怪崖异,便作羽流看。
雁足传书至,蟾光出匣新。
真从古冶子,曾照汉时人。
昔作美年少,今非妙色身。
明知皆梦幻,莫认假为真。
枫色红难已,黄从翠处分。偶然乱叶下,风雨似同闻。
谷鸟临寒路,篱花开远云。逢幽无一语,心眼自氤氲。
断却黄金臂,高秋世外悬。未参心即佛,先示指头禅。
接引空垂相,归依待有缘。何人求解脱,稽首问真诠。
丽日暄风下大荒,百花气暖汉宫香。携幼来寻竹间寺,游丝寂寂绕回廊。