曈曨晓日上帘旌,又听林鸠逐妇声。
可笑天公无定向,只随汝辈作阴晴。
猜你喜欢
云阴作画凉,雨到鸠鸣外。午倦唤欲觉,隐几尤梦呓。
忽然自惊起,谛听故未逝。窗前过疏点,竹树交深邃。
归溯汉水西,言陟太和巅。太和高万丈,乌兔疑倒旋。
诸峰亦儿孙,五岳岂比肩。中多学道侣,相与證真诠。
真诠何可得,依稀守丹田。夜梦玄帝语,鼓琴宁俟弦。
汝归有馀师,汝师言更玄。无思与无为,斯言信不偏。
北面终邹鲁,庶几永无愆。
牡丹花上数行书,乞与刀圭病便除。始信神仙方有异,却嫌和缓术犹疏。
汾阳自合流芳远,天水仍闻赐姓馀。自粤到吴三百里,琼瑶难报欲何如。
深宫美人百不知,饮酒食肉事游嬉。
弹丝吹竹舞罗衣,曲终对镜理鬓眉。
岌然高髻玉钗垂,双鬟窈窕萼叶微。
宛转踯躅従婴儿,倚楹俯槛皆有姿。
拥扇执拂知従谁,瘦者飞燕肥玉妃。
俯仰向背乐且悲,九重深远安得窥。
周生执笔心坐驰,流传人间眩心脾。
飞琼小玉云雾帏,长风吹开忽见之。
梦魂清夜那复追,老人衰朽百事非。
展卷一笑亦胡为,持付少年良所宜。
背郭岩深洞户重,风回云窦袅寒钟。相邀县令飞凫舄,同上仙人玉局峰。
溟海倒空浮日月,台山分壑走蛟龙。期吟胜槩题僧璧,倚遍前林四五松。
竹隐先生名满世,自为举子已诗声。
春风若入五花判,莫遣紫微红药惊。
宝篆香销夜漏分,娟娟霜月冷侵门。雁声偏惹离情动,烛影能欺老眼昏。
碌碌浮生惊节换,悠悠往事共谁论。寒更五点星河澹,又听晨鸡唱远村。