庙门高倚夕阳开,古木苍藤猿啸哀。金阙汴京何处所,慈元宫殿长蒿莱。
猜你喜欢
楼船载国沈沧海,厓树空栖万古魂。驻跸有山仍碧草,藏舟无壑自黄昏。
酸风似咽田横恨,幽鸟如鸣杵臼冤。欲向客庐问兴废,只今燕冀是中原。
神州回首尽飘蓬,万叠楼船血战红。银海有灵悲帝子,铜驼无路访行宫。
烽连草树氛尘暗,云掩河山杀气浓。万代忠魂多积愤,杜鹃啼恨哭春风。
宋祚逢厓事总非,至今啼鸟怨芳菲。舟翻奇石空流水,泪滴苍梧黯夕晖。
将帅战寒金虎旅,相臣心恋衮龙衣。大忠祠下沧溟月,犹照孤鹇夜夜飞。
双树婆娑三百年,江南秀色上参天。不知昔日谁来种,正为道人开法缘。
梦里十年心,情味梦回犹恶。枕上数行清泪,被惊乌啼落。西窗瓶水夜深寒,梅花瘦如削。只有一枝春在,问东君留著。
欲驻如今未老形,万重山上九芝清。
君今若问采芝路,踏水踏云攀杳冥。
昔有一束书,无多手泽在。雒诵功易殚,文章溯流派。
一瓻偶借人,何处得津逮。勤勤克期钞,腕脱敢云惫。
一隅以三反,周行问向背。摧摩颛且精,幸邀葑菲采。
即今万牙签,经史颇萃荟。余力罗百家,编辑及细碎。
爱博情转疏,读多不求解。譬如宝山回,空手徒自慨。
古贤惜分阴,青春可能再。