饮尽桐江水,采遍富春山。不羡波底鱼,难垂手中竿。
耕凿有真乐,衡茅无苦颜。一朝遇物色,千里涉河关。
下车竟不屈,特立人所难。遂令天下士,千秋仰遐观。
猜你喜欢
赤图神运复炎刘,白水真人忆旧游。一代位尊眠凤榻,千年名重著羊裘。
山林孰谓无伊尹,廊庙何曾弃许由?惟有富春山下月,清光常绕石滩流。
敬贤当远色,治国须齐家。如何废郭后,宠此阴丽华。
糟糠之妻尚如此,贫贱之交奚足倚。羊裘老子早见机,独向桐江钓烟水。
故人虽即位,自不愿为官。天下事已定,山中人可闲。
一丝江月色,千古客星寒。捷径终南士,闻风定报然。
吾家村巷枕丹溪,野色平开万木齐。昼卧云林啼虎豹,春随烟艇散凫鹥。
符从天上新分竹,杖忆山中旧策藜。早晚便应投劾去,鹪鹩元慕一枝栖。
琼华佳气蔼葱茏,金粟坛前白玉峰。铃铎声传天半里,好风时杂禁垣钟。
晚从吏役自堪嗤,况是人情重别离。
冰雪寒深南尽地,江山风似旧游时。
花知吴苑春回早,雁忆衡阳信到迟。
为说朝中方贵少,白头郎署不相宜。
铁树开花,雄鸡开生。
七十二年,摇篮绳断。