西山宜落日,乃在桑榆间。泛泛霞彩动,哑哑飞乌还。
倒影丽穹汉,馀晖遍岩峦。安得鲁阳戈,挥之起颓颜。
猜你喜欢
旋汲清泉石斛方。便疑身已置江乡。八九吞胸云梦小。应笑。白头儿戏未曾忘。荷叶且看张翠盖。此外。芙蓉谁望集朱裳。还有不如人意处。遮去。碧天明日照泱泱。
幽人久住湖南隅,开门看月雪满湖。团团茅斋小如舸,宛若身世江湖居。
夜深梦入剡溪曲,青帘白舫如吾庐。似嫌清气生肘腋,坐觉寒景横瞳矑。
梦回但讶夜生白,恍若雪浪摇窗虚。起来作诗不可纪,呵冰写作山阴图。
羡尔逃名者,萧然卧远皋。丝纶江艇阔,萝薜石门高。
白已残双鬓,青犹恋一袍。一堪摇落后,重读楚人骚。
别恨尚牵罗袖,吟情懒付蛮笺。匆匆过了楝花天,那有春红在眼。
阴重暗添衣润,日长惟费炉烟。闲看绿影自清圆,梅雨暂疏纨扇。
不饮浊水澜,空滞此汴河。坐见绕岸水,尽为还海波。
四时不在家,弊服断线多。远客独憔悴,春英落婆娑。
汴水饶曲流,野桑无直柯。但为君子心,叹息终靡他。
鸿雁北来声甚悲,黄昏野雀相并枝。是时静默月色淡,摵摵风草摇枯衰。
夜深扣门兵卒至,八行文字曾无奇。书尾又看诗两纸,若逢饮食充渴饥。
骏马明珠未入用,千金美价思燕随。无盐嫫母正逞貌,越客未可言西施。
子虽淹回年且壮,不比老丑令人嗤。朝廷得贤盛朱紫,玉阶金闼步委蛇。
圣君纳谏无不听,吾徒迹远空行危。况乃庭下闻咸池,报书此方君可喜,我心如此颇得之。
北去关河远,南归岁月长。屠龙虽有技,相马独无方。
云水连天暗,霜芜满地荒。客游应未已,尘土在衣裳。