十年奔走宦途忙,赢得须眉鬓发苍。竭力仅能修百废,举头何忍见千疮。
充饥处处惟糠覈,输税家家卖枣桑。老我此行归计得,谁将民隐达岩廊。
猜你喜欢
春风落东林,绿叶翳重阴。流莺坐花坞,宛传来清音。
和光沛天地,乐意同人心。卷帘出庭户,独立苍苔深。
晚酌居然醉,昏昏不自持。
奇哉苍玉枕,眠到月来时。
飘英帘角。冷风轻把梅花掠。愁肠疑共黄昏约。不是愁多,只是愁无着。
恼乱心情还似昨。琴歌添做心头恶。人间难觅相思药。
莫惹温柔,莫更温柔缚。
山行不用瘦藤扶,度石穿云意自徐。
夜过西岩投宿处,满身风露竹扶疏。
牛刀小试恢恢手,庭讼都无犴狱空。直把弦歌为县谱,寥寥千载接清风。
春桑催蚕日迟迟,春蚕食叶开文闱。
桃源虽好不可住,高人梦故山薇。
金鸡啁啪唤出日,轻舟短棹风吹衣。
莫问虹梁春燕入,莫吟西堂春草萋。
水光山色二千里,助君笔底龙蛇飞。
丹成九转天上去,五云胶轕黄金扉。
回首故乡烟霭暮,城郭如故人民非。
年来世事转头改,不见华表丁令威。
送君南浦祝此语,伫立江干背夕晖。
食澹神自清,甘肥成疢疾。吁嗟口腹徒,奢味无穷极。
嘉馔必候鲭,骈罗方丈席。过此三寸喉,芬芳竟何益。
尹君和靖孙,传家守清白。官虽列华要,励志常冰蘖。
箪食与豆羹,泰然对宾客。吾徒山泽癯,何惭枯槁质。
书此澹饭斋,洗心聊自饬。